GALEGO 1º da ESO (aulagalegasn@gmail.com)

  O problema do idioma en Galiza é un problema de cultura. Estamos fartos desa cultura esterilizada que nos fan mamar por biberón. Nós queremos mamar a cultura na propia teta. Pedimos garantías legais para o desenvolvemento natural do noso espírito, porque queremos volver a presentarnos dignamente no mundo, levando nas mans o ouro da nosa cultura (sabedoría manifestada) para ofrendarllo ao acervo espiritual da Humanidade . Castelao, Sempre en Galiza                   1- Explica a metáfora que utiliza Castelao referida ao alimento e a cultura. Cres que é un alimento a cultura? Por que? 2- Que está reclamando Castelao neste texto cando di: "Pedimos garantías legais para o desenvolvemento natural do noso espírito..."? A AMIZADE VERDADEIRA CO NOSO A necesidade de buscar amigos non remata, nin moito menos, na amizade inmediata esa que establece lazos persoais de lealdade e confianza entre persoas máis ou menos próximas. A amizade tamén ten que saberse proxectar cara ao noso ento

  COMO SERMOS UNIVERSAIS E VERDADEIRAS/ OS ANTE OS DEMAIS?               A nosa lingua é o camiño de ouro da nosa redención e do noso  progreso: sen a lingua morreremos como pobo, e nada  significaremos   endexamais na cultura universal.  Se o galego quere ser máis que  habitante dun territorio, se arela* ser un factor de universalidade e de  cosmopolitismo**, soamente co emprego da lingua propia, obra da  natureza, poderá selo.  Arrenegando da lingua terá que avergoñarse   sempre de si mesmo.  Eses que viven de costas ás  orixes dificilmente  poderán redimirse*** da servidume do mimetismo**** .  Que cousa máis orixinal que a lingua dun pobo,  xerada por accións e  reaccións seculares entre o home e a Natureza, para facelo diverso   no universo?.   Creando valores na lingua propia, axiña seremos universais. *arelar: querer **cosmopolita: ser unha persoa cidadá do mundo *** redimirse: liberarse, deixar de facer algo  ****mimetismo; afán por imitar aos demais TEXTO 2 do libro de Antó

  A NOSA LINGUA TEN NAI E TEN AVOA Unha lingua precisa dunha terra para botar raíces e medrar. Podemos imaxinar o nacemento dunha lingua como unha semente dunha gran árbore, pero tamén imaxinar que a nosa lingua é como un ser humano que nace do seo doutra lingua e mesmo pode ter unha avoíña. A lingua galega é filla da lingua latina que trouxeron a esta terra os romanos . E o Latín vén sendo fillo dunha lingua da prehistoria, tan antiga que cando estaba viva, é dicir, cando se falaba non había aínda escritura. Esa lingua chamábase Lingua Indoeuropea, a avoa do galego. A DIVERSIDADE LINGÜÍSTICA FAINOS HUMANOS   Galicia somos nós: a xente e maila fala. Se buscas a Galicia, en ti tes que atopala! MANUEL  MARÍA. Os soños na gaiola     Algúns homes -galegos tamén- andan a falaren dun idioma universal, único para toda a nosa especie. Son os mesmos que buscan a perfección baixando pola escada zoolóxica, deica sentiren envexa das formigas e das abellas. Son os mesmos que perderon o anceio de

  Comezamos o curso 2024-25 tras dunha mirada a nosa ría, recoñecemos o lugar onde vivimos. O lema deste curso será:  A ría da nosa existencia .  Este punto de encontro entre o mar e a terra que nos define, que nos outorga carácter e identidade. O ser humano precisa dunha terra e polo tanto da paisaxe para crear unha cultura. A nosa cultura e a nosa lingua está intimamente unida á paisaxe onde vivimos. Logo o mar, a ría son esenciais para podernos interrogar sobre nós mesmos, para coñecermos mellor.   Bótalle un ollo a estes dous vídeos: 1-   Procura recoller varias expresións propias para recoñecelas cando as escoites a próxima vez: - Estás coma unha quenlla, rapas... - Arestoras na prasa só quedan os ferros... - Se andas a aghuadisar - Apañou hox uns chinchos - Pra congros son moi longos e pra sargos son moi largos - Queres mirar? - Home, Que milagre! Vai morer o demo!  - Tes cara de andar esfolado. - Non che dá a virada pra vir máis por aquí? - Nós eramos un pan partido polo medio