A FESTA DO MAIO EN GALICIA
Unha festa tradicional con gran arraigo na nosa comarca é a Festa do Maio. Trátase dun festexo tradicional que ademais se mantivo ao longo dos tempos e chegou a nós coma unha expresión moi asociada a nosa infancia pois será a infancia quen cobra un protagonismo especial no mantemento desta tradición.
Aínda que sexan os máis novos quen aparezan en primeiro plano en moitos destes costumes que se adoitan realizar o 1º de maio, os adultos tamén son partícipes e promoven outras tradicións asociadas todas a este ciclo.
Os maios están relacionados coa entrada da primavera, é dicir, son
a expresión ante todo dunha festa de orixe moi antiga, posiblemente precristiá,
claramente agraria e moi vencellada á fecundidade dos campos. hai quen di que
era unha festividade céltica relacionada coa deidade da fertilidade Beltane.
Todas as culturas do mundo teñen algunha evidencia de festexar este festexo
dentro do ciclo anual de costumes.De feito o espertar da natureza era asociado
co comezo do ano en moitas sociedades primitivas.Lembremos o mito grego de como
naceron as estacións.
Botémoslle unha ollada aos rituais que se dan na nosa terra. Procura saber en que consisten os distintos costumes e onde se conservan a día de hoxe:
1-Alumear o pan. Tamén chamado lumepan
2-Colocación dos maios nas portas.
3-Os maios cónicos tradicionais: Ourense en
Pontevedra ou Marín
.jpg)
6- A árbore de maio de Laza.
Os maios na literatura galega. Procura un dos textos que che invitamos a coñecer. A que tipo de maio cres que fai referencia? Por que?
O poema de Manuel Curros Enríquez
Ahí vén o maio
de frores cuberto...
puxéronse á porta
cantándome os nenos;
i os puchos furados
pra min estendendo,
pedíronme crocas
dos meus castiñeiros.
Pasai, rapaciños,
calados e quedos,
que o que é polo de hoxe
que darvos non teño.
Eu sónvo-lo probe
do pobo gallego:
¡Pra min non hai maio,
pra min sempre é inverno!...
Cando eu me atopare
de donos liberto
i o pan non me quiten
trabucos e préstemos,
e como os do abade
frorezan meus eidos,
chegado habrá estonces
o maio que eu quero.
¿Queredes castañas
dos meus castiñeiros?...
Cantádeme un maio
sin bruxas nin demos;
un maio sin segas,
usuras nin preitos,
sin quintas, nin portas,
nin foros, nin cregos.
Comentarios